Kimseye Etmem Şikâyet adlı eski bir Türkçe şarkıdan yola çıkan Lara Ögel, 1950’li yıllardan kalma bir imgede badana yapan bir kadını göstermektedir. Kadının kapıyı mı çalmakta, yoksa duvarı mı yoklamakta olduğu sorularının yanıtının muğlak olduğu videoda, kadın ile tuhaf bir şekilde bu iki soru birbirlerine kenetlenmektedir. Kadın, duvardaki çiçekli desenleri gri renge boyarken bir rüyada olabileceği gibi, birdenbire beliren bir çocuk kafası eve dışarıdan bakmaya başlamaktadır. Siyah-beyaza dönen bu karede ev, bir oyuncak ev haline dönüşmektedir ve hemen sonradan gelen imajda, renk skalaları, açmakta olan bir çiçeğin imgesiyle ikili bir karşıtlık ortaya çıkarmaktadır. Diyalektik bir şekilde bu ikili, imaj-sentez, insan eli ile çiçeğin kendiliği arasındaki bir beraberliğe dokunmaktadır. Yine benzer bir şekilde duvara sürülen boya bir ileriye bir de geriye doğru gitmektedir.
İnsan, genelde, eliyle doğaya dokunmaktadır. El bir alet olarak doğaya müdahale etmekte ve doğayı dönüştürmektedir. Bir elin sıktığı boya tüpü ileri geri giderek bize zamanın iç içe ilerleyen ve geri gelen bir yapısallık içinde geliştiğini hatırlatmaktadır. Ve zaman, bizi fırtınalara olduğu kadar, değişik açılardan gösterilen ev içinin sakin ve gürültüsüz mutluluğuna da hazırlamaktadır. (Kabaran dalgalar ve aynı kareye yerleşen evin iç mekân imgesi birlikte var olmaktadır.) Son imgede iki ayrı yöne koşan aynı kimsenin çabası ise; insanın, diyalektik bir şekilde, bazen bir yana, bazen de öbür yana meyletmekte olduğunun neredeyse bir göstergesidir.
Contemporary İstanbul'da ve devamında Açıkekran Yeni Medya Sanatları Galerisi’nde “Kamusal Sırdaşlık” sergisiyle de ortaya koyulduğu gibi, bu videoda da zamanın bir bellek aleti olarak çalıştığını göstermek isteyen Lara Ögel; “insan eli-sanat” arasındaki beraberliğe bir fark açısından bakmaktadır. Video imgesinin bir kenarında gözüken bebek eli ve boyayı kullanan yetişkinin eli yakınlaşmaktadır. Bu iki el –anne ve çocuk birbirlerini hatırlatmaktadırlar. El değiştiricidir; ama bellek ele ait olmaktan çok zihne aittir.
Lara Ögel, Leonardo’dan beri sanatın “causa mentale” olarak ele alındığını bize göstermek istercesine videosunda kullandığı “ready made” imgeler ile düşüncesini bir tertibat (dispozitif) içinde birbirlerine kenetlemektedir.