Kıvılcım Harika Seydim’in video çalışmaları ”algı varlığı’’ üzerine odaklanmakta. Sanatçının ilk videolarından beri algı üzerine düşünmek isteyen ve bedeni algının ve algılamanın bir parçası olarak gören bakışı, beden üzerine inşa olmaktadır. “Ben ve dünya’’ arasındaki imaj araştırması, imajı yapan ve ona bakan arasında kurulmaya başladığında; Seydim’in bakışı nesnelerle sessiz bir teması başlatmak istencindedir. Bu bakış bir ilişki başlatır. İlişki, sessiz bir ilişkidir. Sessiz bir dil ile kurulan ilişki hem dünyayı (park), hem iklimi (kar), hem bedenin kısmi parçalarını (göz kapakları ve gözler), hem de yolculukları (yelkenliler) izleyicinin karşısına çıkarmaktadır. Ve ilişkiyi kısmi olarak kurarken, aynı zamanda “algı varlıklarını’’ ve ‘’algı nesnelerini’’ çoğaltmaktadır.
Varlıkla kurulan ilişkinin göz temasından geçtiğini varsaydığımızda, -en azından video için bunun böyle olduğunu öne sürdüğümüzde- refleksiyon önceki temaslardan bahsetmek zorundayız. “İlk bakışın” getirdiği bir ilişkidir bu. Görünür ve görünmez arasındaki oyunda ortaya çıkmaktadır bu ilişki. Algı varlıkları, fark edilir olmak ile ‘fark edilmez’ oluş arasındaki geçişlerde ortaya çıkmaktadır.
O halde bu dünya, gördüğümüz veya göremediğimiz, ama fark etmekle etmemek arasında tereddüt ettiğimiz dünyadır. O karanlıkta kalan bir algıda ortaya çıkacaktır; algı varlığının algılanmasında, aydınlanmayı bulana dek bir duyumsamada kendisini gösterecektir.
Videolar bu ilişkinin kurulması ve yer değiştirmesi üzerinedir.